IGŁOTERAPIA SUCHA
Zastosowanie suchej igłoterapii ma na celu wyeliminowanie ognisk bólu pojawiających się w punktach spustowych, które znajdują się w powięziach, czyli strukturach otaczających mięśnie. Używa się jej w celu likwidacji m.in. bólów głowy, bólów karku, bólów kręgosłupa i bólów barków. Zabieg poprzedzony jest przeprowadzeniem dokładnego wywiadu na temat występujących dolegliwości.
Igłoterapia zamiast akupunktury
Igłoterapia – działanie potwierdzone naukowo
Nazwa terapii odnosi się do faktu, że nie stosuje podczas zabiegów żadnych medykamentów. Terapeuta dokonuje nakłucia punktów, w których ogniskuje się ból. Jego celem jest, osiągniecie efektu tzw. reakcji drżeniowej, co jest objawem dotarcia igłą do punktu spustowego. Zastosowanie niezwykle cienkich igieł sprawia, że jest to zabieg bezbolesny. Jest on przy tym bezpieczny, o ile wykonuje go odpowiednio przeszkolony specjalista – lekarz bądź fizjoterapeuta.
Przez około dobę po wykonaniu zabiegu, a w niektórych wypadkach nawet do 48 godzin, mogą utrzymywać się drobne bóle w mięśniach przypominające niedogodności wywołane zakwasami. Bardzo rzadko mogą pojawić się także małe krwiaki, które jednak dość szybko zanikają.
Sucha igłoterapia jest metodą terapeutyczną, która charakteryzuje się wysoką skutecznością. Jej efektywność sięga aż 90%. Tak wysoki poziom wyleczeń wynika z faktu, że jest to jedyna procedura pozwalająca na bezpośrednie dotarcie do źródła bólu. Dzięki temu ryzyko ponownego wystąpienia dolegliwości jest mniejsze niż w przypadku metod pośrednich. Nierzadko zdarzają się sytuacje, że ból ustępuje już po pierwszym zabiegu. Jednak zaleca się wykonanie kilku sesji w kilkudniowych odstępach, aby uzyskać pewność utrwalenia terapeutycznego efektu.
Wskazania do igłoterapii
- bóle głowy różnego pochodzenia, w tym zarówno ostre, np. migrenowe, jak i przewlekłe, tzw. napięciowe bóle głowy
- bóle mięśni karku i szyi, w tym pourazowe po wypadkach samochodowych lub przeciążeniowe (siedzący tryb życia)
- bóle barku często dodatkowo ograniczające znacznie jego ruchomość lub promieniujące do kończyny górnej
- bóle kręgosłupa lędźwiowego i/lub okolicy pośladków
- bóle kończyn górnych (często z drętwieniem ręki)
- bóle kończyn dolnych, w tym tzw. stopa biegacza
- tendinopatia (choroby ścięgien)
- ból pochodzący z tkanki bliznowatej
- napięcia mięśni
- napięciowe bóle głowy
- ograniczenie zakresu ruchu po długotrwałym unieruchomieniu lub urazie